لب این چشمه ی آب...

شمع احسا س

به پروانه چه زیبا دل داد

وهمه دشت به سبزینگی حس تودل بست

وزمین پرگل شد

لای این شب بوها

وای...

حس غریبی دارم

لب این چشمه ی آب

آخ...

زمان یخ زده بود...

ودر آن آب جاری...

حس بوئیدن گل...

شعرکوچیدن غم را

چه صمیمانه به آواز چکاوک می داد...

و تن تشنه ی خاک

راز دلتنگی خود را ازتو...

چه غریبانه به چشمه می داد

شمع عاشق اما...

به تنش رنگ حقیقت زده بود

آب شدشمع

اما...

ازعطش خالی شد

لب این چشمه ی آب چه زلال دل تو...

تو به آواز قناری

جان دادی

اشک احساس

به ابرهای بهاری دادی

ولی...

اکنون...

من پرازتشنگی ام ...

عطش بوی تن خاک...

نمی چشمه ی آب خاک رامتبرک می کرد...

من معطر شدم

اما...

دل تنگم ازتو همه در کنج بیانم خسته است.

نظرات شما عزیزان:

غریبانه

ساعت22:26---19 ارديبهشت 1391

[وب سایت]

شمع گیرم که پس از کشتن پروانه گریست
قاتل از گریه بیجا گنه اش پاک نشد
:::::::::::

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: